Нягасныя зоры
Азёры і рэкі вясною — як мора,
Як мора разліў нашых рэк і азёр.
I зоры над намі, нягасныя зоры,
I зорна ў душы ў нас ад ясных ад зор.
Лясы, пералескі і хлебныя нівы,
Над імі бяссонны стазвон жаўрукоў…
Жыву на зямлі неспакойнай, шумлівай
Шчасліваю доляй сяброў-землякоў…
Матуля-зямля нас з табой нарадзіла,
Радзіннае шчасце і долю дала,
Далёкія зорачкі ў нас засвяціла,
Святою любоўю вясны расцвіла.
Наш край беларускі — і нівы, і пушчы,
Кіпучыя рэкі, празрыстасць азёр…
Пад зоркамі вечнасці кліч неўміручы —
Над кручамі — помнікаў вечны дазор…
Бароў-байкароў векавечныя песні,
Развесістых вербаў журба над ракой
Пра вояў-герояў, што мір нам прынеслі
I ў вечнасць пайшлі
на бяссонны спакой…
Аляксандр КУКАРА
