На правым беразе Дняпра, каля мемарыяльнага камня бліз вёскі Купейкі, стаялі двое: мужчына, гадоў каля васьмідзесяці, і хлопчык, з чырвонаю зоркаю на белай сарочцы. Мужчына пільна ўглядаўся на другі бераг ракі. Худы, маршчыністы твар яго быў заклапочаны, рэдкія сівыя валасы развяваў вецер. Ён быў без адной нагі і апіраўся плячом ...

Глядя на эту энергичную, яркую, молодую женщину, трудно предположить, что она многодетная мама. Всегда улыбчивая, жизнерадостная, с активной жизненной позицией Татьяна ТИМОЩЕНКО (на снимке) служит убедительным примером тому, как можно умело совмещать этот приятный статус с профессиональной деятельностью, не ссылаясь при этом на усталость и катастрофическую нехватку времени. Буквально на ...

Настаў той час, калі мне патрэбна задумвацца аб тым, што хутка прыйдзецца развітвацца з родным куточкам, са сваёй малой радзімай і адпраўляцца ў іншае, самастойнае і крыху чужое жыццё. Таму так хочацца пакінуць у родных мясцінах свой асаблівы след, які будзе з’яўляцца вечнай памяццю для мяне і тых мясцін, дзе ...

Расскажу я секрет Расскажу я секрет, Где всех ярче рассвет И где выше днепровские кручи, Облака голубей, Солнце ярче, теплей, Где расходятся темные тучи! Где весной соловьи Пеньем сводят с ума И чаруют и сердце, и душу. Тот секрет для себя Я открыла сама, Расскажу и тебе, ты послушай: «Там, где берег крутой У седого Днепра, К нему ...

Люблю цябе, мой край! Люблю твае лясы, азёры, рэкі, Вяснянак-прыдняпранак гожы стан. Зямля мая, каханая навекі, Ты ў нашых сэрцах, дзіўная краса. Не знойдзеш даражэй на белым свеце Тваіх пявучых пушчаў і гаёў. Нясе над светам красавіцкі вецер Хор звонкіх прыдняпроўскіх салаўёў. Люблю, мой край, твае палі і нівы, I твой руплівы клапатлівы люд. Тут кожны сваёй працаю ...

Часто приходится слышать ностальгическую фразу «А в детство заглянуть так хочется…». В такие моменты многие вспоминают любимого учителя, который смог повлиять на самооценку, возможно, помог влюбиться в тот или иной предмет или поверить в себя. Ведь именно педагоги открывают перед нами двери в этот мир, наполненный радостью познания. Они пробуждают ...

Елена с самого детства усвоила простую истину: человек — кузнец собственного счастья. Она легко шагала по жизни, высоко держа голову. Будучи ученицей в школе, она на лету схватывала новые темы, старательно выполняла домашние задания, любила читать книги и журналы, быстро заучивала любимые стихи, запоминала интересные цитаты и вообще была очень любознательной. ...

Зима стала приносить всё больше сюрпризов. Погодная палитра этого времени года существенно расширилась: классическая, снежная и морозная зима стала, скорее, исключением, чем правилом. Тем не менее, каждый год выдается хотя бы несколько деньков, которые мы можем смело назвать по-настоящему зимними. Нынешний год — не исключение. Расщедрившись на мороз, зима напомнила о ...

Радзіма... Родная зямля... Гэта тое месца, дзе ты нарадзіўся і вырас, сталеў, дужэў, кахаў, дзе стаіць твой дом, дзе калісьці жылі твае продкі. Многія з маіх сяброў напэўна не ўяўляюць, што за гэтыя простыя словы можна пайсці на вялікія ахвяры. А гэта так: мы не ведаем жаху за сваё жыцце, ...

Как быстро летит время… Еще вчера с огромным букетом я счастливо улыбался, переступая порог 1 класса, а сегодня уже готовлюсь сдавать первые выпускные экзамены. Кажется, совсем недавно все мы готовились к Новому году, а уже уверенными семимильными шагами вступил в права 2018 год. Все течет, все изменяется. Неизменной остается любовь ...

“Жыццё — гэта шанс, не страць яго. Жыццё — гэта прыгажосць, здзіўляйся ёю. Жыццё — гэта мара, ажыццяўляй яе. Жыццё — гэта доўг, споўні яго. Жыццё — гэта каханне, кахай. Жыццё — гэта таямніца, разгадай яе. Жыццё — гэта трагедыя, вытрымай яе. Жыццё — гэта прыгоды, адважвайся на іх. Жыццё ...

Перад кожным чалавекам, калі ён толькі пачынае самастойныя крокі ў жыцці, паўстае шмат пытанняў: як жыць, да якой мэты імкнуцца? Адны выбіраюць самы просты і найлягчэйшы шлях — прыстасаванне. Але ж я для сябе выбіраю іншы напрамак… На ўспамін прыходзіць гісторыя, якую давялося прачытаць у адным часопісе. “...Калі я была маленькай, мой ...

Сабака па мянушцы Цэзар жыў у Міколы даўно. Яшчэ малым пародыстым шчанём падарылі яго хлапчуку. Трымаць такога дарагога сабаку ў вясковым двары нельга было, таму месца яму выдзелілі ў хаце. Вядома ж, спаць на посцілцы Цэзар лічыў для сваёй асобы ганьбай, таму з лёгкасцю займаў канапу побач з гаспадаром. Сям’я ...